Zen blijven? Hoe dan?

Zoals alle moeders struggle ook ik enorm met de balans tussen mezelf en de rest van de wereld in deze gekke tijden. Maar gelukkig is daar het internet. Vol met vlogs, recepten, inspiratie en podcasts van inspiratiegoeroe’s en ontspanningsspecialisten voor een relaxed leven. Om te overleven tussen thuisonderwijs, thuis werken en gewoon thuis zijn. Van rustgevende thee tot meditatie en van iedere dag wandelen tot intuïtief eten.

Fantastisch allemaal, en ik denk ook dat het echt kan helpen. Doen wat ik fijn vind, op een moment dat het mij uitkomt. Heerlijk. Ik zie mezelf al helemaal zen en glimlachend door het huis zweven, kop thee in mijn hand en een deken breiend op de bank. Easy peasy. Maar wacht, volgens mij vergeet ik iets... Wat is het ook weer? Oh, ik weet het! Het leven. Het leven gebeurt. Met al z'n huiselijke perikelen, onverwachte wendingen en dagelijks terugkerende hindernissen.


Visualiseer je dromen, my ass

Maar hey, het theeglas is halfvol, dus laat ik het eens proberen. Zen te zijn. Het moet toch kunnen? Thuisonderwijs, ondernemen én een beetje aan mezelf denken? Als ik me voorstel hoe dat ongeveer zou gaan, want ‘visualiseer je dromen!’ kom ik op het volgende uit.

7.00 uur. Mijn partner staat op om haar vitale beroep uit te gaan oefenen. Ik doezel nog wat en als ik beneden de voordeur dicht hoor gaan, begin ik met 5 minuten rustig ademhalen en mijn intentie voor vandaag in gedachten uit te spreken. Adem in... adem uit... Vandaag ga ik... 'GOEDEMORGEEEN!!' Een knuffel wordt ruw in mijn gezicht geduwd en een spitse elleboog raakt mijn linkerborst. Au. De oudste is wakker, de dag begint.

Yoghurt met granola

Ontbijt. Ik heb zin in een verantwoord en gezond schaaltje frisse yoghurt met zelfgemaakte granola (in een parallel universum heb ik dit met geduld en liefde al voorbereid) en wat fruit. Met een Instagramwaardig schaaltje ga ik aan tafel zitten bij de kinderen. 'Wat heb jij? Dat wil ik ook!' roept de jongste. Ik zeg dat ik het laatste restje yoghurt heb gepakt. 'Ja hey, da's niet eerlijk! Nu moet ik die saaie boterhammen eten!' Zucht. Shit! 9.00 uur. Jongste heeft om 9.00 uur een online groepsgesprek. Ik laad mijn zorgvuldig samengestelde ontbijt gejaagd naar binnen, proef niks van de verse granola, ruim de boel haastig op en start samen met jongste de laptop op.

Na enkele uren balanceren tussen thuisonderwijs met twee kinderen – 0,15 x 6800? Hoe dan? – en het proberen te halen van mijn eigen deadline van een grote opdracht – eindredactie onder tijdsdruk is níet effectief – ruimen we alles weer op en mogen de kids een uurtje gamen. In de speelkamer, deur dicht. Rust. Ik werk de belangrijkste opdrachten af.

Kaarsje aan, kaarsje uit

Weet je wat? Ik ga even lekker een half uurtje mediteren. Even tot mezelf komen. Ik zeg tegen de kinderen dat ik even naar boven ga. ‘Wat ga je dan doen?’ vraagt de jongste. ‘Nog even werken’, zeg ik. Ik leg mijn handdoekje neer, steek een kaarsje aan en open de meditatie-app op m’n telefoon. In kleermakerszit zie ik dat mijn sokken vol zitten met kruimels van het ontbijt. Getver. Straks even stofzuigen. En andere sokken aandoen. Nu verder met ontspannen. Ik haal diep adem, laat de mystieke muziek mijn volle hoofd binnendringen en langzaam voel ik me een beetje tot rust komen. Pieieiep! Pieieiep! Wat is dat nou weer? Oh, de was is klaar. Straks nog even in de droger doen. Verder met ademhalen. Ja, dit werkt. Ik laat de ene na de andere gedachte als wolkjes voorbijdrijven. ‘Mama?’ roept de oudste naar boven. Ik schrik me wild. ‘Ik heb honger. Mag ik iets te eten pakken?’ Godver. ‘Ja, pak maar een banaan!’ blèr ik terug. Terug naar mijn ademhaling en kabbelende beekjes. ‘Mama, er zijn geen bananen meer.’ Godverdegodver. ‘Wat moet ik dan pakken?’ Ik blaas de kaars uit en roep dat ik naar beneden kom.

Minimomentje

Tijd voor een kop thee. Ik kies mijn favoriete smaak, ga met mijn thee in de luie stoel zitten en staar naar buiten. Fijn. De zon piept tussen de wolken door. Misschien kan ik zo nog even wandelen. Dan gamen de kinderen maar iets langer. Maar zo eerst nog even de was doen en een boodschappenlijstje maken. En stofzuigen. Terwijl ik geniet van dit minimomentje, gaat de bel. Wie is dat nou weer? Oh ja bezorger. Had 16 paar nieuwe sokken besteld, want overal gaten in of enkele sok.

Wandelen is goed voor je!

’s Middags na de lunch is het schoolwerk klaar, het huis is redelijk netjes en ik heb de belangrijkste deadlines voor mijn werk gehaald. De rest heb ik doorgeschoven naar de volgende dag, want hoofd wil niet meer. Ik heb nu dus tijd én zin om lekker naar buiten te gaan en te wandelen. Ja, dat ga ik doen. Lekker. De zon op m’n gezicht, muziekje aan en gaan. Kijk mij eens gezond en actief en zelfbewust bezig zijn. Ik ren de trap op en trek m’n wandelschoenen aan. Ik roep naar de kinderen: ‘Mama gaat even wandelen, ik ben over een half uurtje terug!’ Enthousiast stap ik de voordeur uit.
Kut. Regen.

Ik ga terug naar binnen, pak een stuk chocola – oké, drie stukken chocola – en plof met Netflix op de bank. Voor de vierde keer alle seizoenen van Friends kijken. Meer zen dan dit gaat het niet worden.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.