Jeukwoord of verrijking?
Het is niet voor niets dat steeds meer brugklassers kiezen voor een tweetalige opleiding en dat Engels op de basisschool belangrijker wordt. Zo is de nieuwe aanwas goed voorbereid op de toekomst en kunnen ze zich in het zakenleven, maar ook tijdens een jaartje backpacken door Australië goed verstaanbaar maken. En laten we eerlijk zijn, we zijn met z’n allen ook niet vies van een Turkse pita met shoarma, verse pesto van Italiaanse bodem of Griekse yoghurt met dadels uit Egypte. Als we deze mediterrane lekkernijen heel trots - ‘Wij eten zó divers!' - aan ons wekelijkse menu toevoegen, waarom doen we dan moeilijk over de verrijking van onze taal met woorden van de overburen?
Allergisch
En terwijl steeds meer mensen internationale leenwoorden met het grootste gemak opnemen in hun dagelijkse woordenschat, groeit de groep tegenstanders die allergisch is voor dit soort jeukwoorden ook gestaag. Helaas voor de laatste groep laat de ‘verengelsing’ van onze taal zich niet gemakkelijk stoppen. Zelf ben ik er nog niet helemaal uit. Soms klinkt ‘even levelen’ en ‘de voortgang monitoren’ mij ook als valse vioolmuziek in de oren, maar als enthousiast liefhebber van Engelse romans kan ik soms met een Engels woord beter uitleggen wat ik bedoel dan met ons stamppot-met-gehaktballen-Hollandsch.
Shoarma met appelmoes
Wat mij in enkele gevallen echter wel pijn doet aan de ogen, is de Nederlandse vervoeging van Engelse werkwoorden. Zijn we er net aan gewend dat we interessante en mooi klinkende Engelse begrippen in onze plannen van aanpak mogen noemen, gooien we er de Nederlandse grammaticaregels overheen. En dat maakt het allemaal niet fraaier. Enkele tenenkrommende voorbeelden daarvan zijn geliket, geüpdatet en gedeletet. Inderdaad, volgens de officiële spelling klopt het, maar de schoonheidsprijs verdient het zeker niet. Als we ons dan toch begeven buiten onze vocabulaire grenzen, laten we het dan goed doen. Maar ach, het hoort nu eenmaal bij ons Nederlanders. Want hoe lekker we die buitenlandse shoarma ook vinden, we gooien er zonder blikken of blozen gewoon een lekkere schep Hollandse appelmoes overheen.
Dus of je deze blog nu liked, liket of gewoon leuk vindt, het is altijd goed. Tenminste, tot de volgende generatie de maatschappij overneemt. Want dan is alles flex en zijn Nederlandse woorden van vroeger één grote epic fail.
